கூத்தாடிகளின் அரசியலும், ஆட்டு மந்தை மக்களும்!

இந்த பதிவை கடுங்கோபத்தில் எழுதுகிறேன். திரைப்படத்தை கண்டுபிடித்த லூமியர் சகோதரர்கள், திரைப்படத்துறையினர், முக்கியமாக யார் எப்படி ஏமாற்றினாலும் எதைப்பற்றியும் கவலைப்படாத மக்கள் என்று அனைவர் மேலும் கோபம் கோபமாக வருகிறது. திரைப்படம் என்ற ஒன்று கண்டுபிடிக்கப்படாமல் இருந்தால் நலமாக இருந்திருக்கும். திரைப்படத்துறை மூலமாக நாம் அடைந்தது என்ன? ஒன்றுமே இல்லை! அந்த காலத்தில் இருந்து இந்த காலம் வரைக்கும் அதே கதை: காதல், காதலுக்கு வில்லன் - வில்லி, நாலு சண்டை, ஆறு பாட்டு கடைசியில் காதலர்கள் ஒன்று சேர்கிறார்கள் - இந்த same old கதைக்கு விதிவிலக்காக வந்த தமிழ்ப்படங்கள் ரொம்பக்குறைவு.

இந்த 'காதல்' என்ற அரைத்த மாவை விதம் விதமாக அரைத்தாகிவிட்டது. பார்த்து காதல், பார்க்காமலே காதல், பொருந்திய காதல், பொருந்தாக்காதல், ஏழை காதலி - பணக்கார காதலன், பணக்கார காதலி - ஏழை காதலன், வேண்டாம் என்று ஒதுக்கி, நாலு அறை கொடுத்தால் கூட மானமே இல்லாமல் ஹீரோ பின்னால் ஓடும் ஹீரோயின்கள் etc etc. நடுநடுவே வன்முறை, ஆபாசம், ஜாதிப்பற்று, மதம்,அரசியல், போலீஸ் போன்ற இதர மலிவு மசாலாக்கள்.

தரமான தமிழ்ப்படங்களை விரல் விட்டு எண்ணி விடலாம். தரமான தமிழ்ப்படம் என்று நாம் நினைப்பவைகளும், அறிவுஜீவி இயக்குநர்/நடிகர்களாக கருதப்படுபவர்களும் கூட ஹாலிவுட் அல்லது வேற்று மொழி படங்களில் இருந்து காப்பியடிக்கப்பட்டவை/காப்பியடித்தவர்கள் என்பது கசப்பான உண்மை. யாருடைய படத்தையோ காப்பி அடித்துவிட்டு, வெட்கமில்லாமல் டிவியில் 'என் படம்' என்று பேட்டி பொடுப்பார்கள், விளம்பரப்படுத்திக்கொள்வார்கள்!

இதெல்லாம் கொஞ்ச காலமாகவே என்னிடம் இருந்து வந்த எண்ணங்கள், தமிழ் சினிமா பார்ப்பதையே விட்டுவிட்டேன். நண்பர்கள் யாராவது சினிமா பற்றி பேசினால் கூட தவிர்த்து விடுவேன். என்னுடைய தற்போதைய கோபத்துக்கு காரணம், ரஜினியின் மன்னிப்பு கடிதம் மட்டுமல்ல. ரஜினி என்ற சுயநலவாதியின் சாமியார் முகமூடி பலமுறை கிழிந்தாகிவிட்டது. அதைக்கேட்டு கேட்டு நம்மில் பலருக்கு சலித்துவிட்டது! ஆனால் ரஜினி மட்டும் தான் இப்படியா? உண்ணாவிரதத்தின் போது ஆவேசமாக ஆபாச வார்த்தைகள் பயன்படுத்தி சொற்பொழிவாற்றிய சத்யராஜ் இதில் ரஜினிக்கு சப்போர்ட். சத்யராஜ் மட்டும் பல்டி அடிக்கவில்லை- பாரதிராஜா, சீமான் போன்றவர்களும் அப்படியே. இவர்களை எல்லாம் நம்பிய நம்மை என்ன செய்தால் தகும்? பிஸ்னஸ் என்றவுடன் அனைவரும் கைகோர்த்துக்கொள்கிறார்களே?

இந்தக்கூத்தாடிகளை நம்பி இவர்களிடம் ஒட்டு மொத்த தமிழ்நாட்டு அரசியலையே ஒப்படைத்தாகிவிட்டது. சுதந்திரப்போராட்ட வீரர்களுக்கும், மக்களுக்குக்காக உழைத்தவர்களும், படித்தவர்களுக்கும் போக வேண்டிய முக்கிய அரசியல் பதவிகளை, படத்தில் மட்டும் ஏழை பங்காளியாக நடித்தவர்களுக்கும், அவர்களின் பெண் நண்பர்களுக்கும், கதை வசனம் எழுதுபவர்களுக்கும், ஏன், காமெடியன்களுக்கு கூட கொடுத்தாகி விட்டது. அவர்கள் ஆட்சி செய்த/செய்யும் அழகை(!) ரசித்தாகிவிட்டது. இனி என்ன? திரும்பவும் கேப்டன், விஜய், கார்த்திக் போன்ற அடுத்தச்சுற்று ஏமாற்றுக்காரர்களுக்கு தயாராகப்போகிறோமா அல்லது இனியாவது மாற்றம் வருமா?

சினிமாவினால் நாம் இழந்தது ஏராளம். நல்ல புத்தகங்களைப்படித்தல், சிந்தித்தல், குடும்பம் மற்றும் நண்பர்களுடன் நேரம் செலவிடுதல், உடற்பயிற்சி போன்ற நல்லதெல்லாம் தொலைந்து போய் நாம் couch potato ஆகி வெகு காலமாகிறது. இப்போதும் காலம் கடந்துவிடவில்லை, சினிமாவுக்கும், தொலைக்காட்சிக்கும், நடிகர்களுக்கும் நாம் கொடுக்கும் முக்கியத்துவத்தை குறைப்பது இயலாத காரியம் இல்லை. நாம் ஆட்டு மந்தையாகவே தொடர்ந்து இருக்கப்போகிறோமா அல்லது மனிதர்களாகி திருந்தப்போகிறோமா என்பது நம் கையில் இருக்கிறது.