கண்ணதாசனும் உயிரும்!

காதல் பாடல்களில் கண்ணதாசன் காதலியை பார்த்து "உயிரே!" என்று உருகுவது ஒரு தனி அழகுதான்! கண்ணதாசனுக்கே உரித்தான ஒன்று என்றுகூட சொல்லலாம். ஒருவன், அவன் காதலியை உயிரே! என்றழைத்தால் அவள் எப்படி அவனிடம் மயங்காமல் இருப்பாள்? அவள் மனம் அவனுக்காக இரங்காமல் இருக்காது! அவர் எழுதிய சில பாடல்களில் உள்ள "உயிரை"ப் பார்ப்போம்!

* ஏன் அழுதாய்? ஏன் அழுதாய்? என்னுயிரே ஏன் அழுதாய்? (இருவர் உள்ளம்)

* சொன்னது நீ தானா? சொல் சொல் சொல் என்னுயிரே! சம்மதம்தானா? ஏன் ஏன் ஏன் என்னுயிரே? (நெஞ்சில் ஓர் ஆலயம்)

* நான் உன்னை அழைக்கவில்லை! என் உயிரை அழைக்கிறேன்! கண்ணை மறைத்துக்கொண்டால் மனதில் எண்ணம் மறைவதில்லை! (எங்கிருந்தோ வந்தாள்)

* பொன்னை விரும்பும் பூமியிலே என்னை விரும்பும் ஓருயிரே! புதையல் தேடி அலையும் உலகில் இதயம் தேடும் என்னுயிரே! (ஆலயமணி)

* உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் என் நெஞ்சில் உதிரம் கொட்டுதடி! (பாரதியின் வரிகள்)
என் கண்ணில் பாவையன்றோ கண்ணம்மா என்னுயிர் நின்னதன்றோ? (வியட்நாம் வீடு)

உண்மையான காதலில், என்றுமே காதலன் காதலியிடம் தன் சுயமரியாதையை காப்பாற்றிக்கொள்ள ஆசைப்படுவதில்லை! மற்றும், தான் என்கிற அகங்காரத்தையும் என்றும் காட்டுவதில்லை! இதில் கண்ணதாசன் சொல்லும் "உயிர்" காதலன் இதயத்திலிருந்து வருவது! வாயளவில் அல்ல!