யாருக்காக எழுதுறீங்க? ஊருக்காகவா? உங்களுக்காகவா?

நமக்கு பேச்சு சுதந்திரம் கிடைத்துவிட்டது!

எழுத்துச்சுதந்திரம் கிடைத்துவிட்டது!

நாமும் ஒரு வலைபூ ஆரம்பித்து எழுதுறோம்.

தமிழ்மணத்தில் இணைந்தாகிவிட்டது!

இனிமேல் நம் இதயத்திலிருந்து வரும் உணவுப்பூர்வமான கருத்துக்களை சொல்ல ஒண்ணும் தெரியாத, அரசியல் செய்யும் மட்டறுத்துனர்களை ஜால்ரா அடிக்க வேண்டியதில்லை! நம்ம கருத்தை நாகரீகமாகச் சொல்ல இன்னொருவர் கால் பிடிக்க வேண்டியதில்லை! இதுவல்லவா எழுத்துச்சுதந்திரம்! இதுவல்லவா சுதந்திரம்!

சரி, பதிவுலகில் நம் கருத்துக்களை சொல்கிறோம், விவாதிக்கிறோம், வாதிடுகிறோம், சில சமயம் உளறுகிறோம்! நேரில்சொல்ல முடியாத, சரியாப்புரியாத விவகாரமான விசயங்களை, கற்பனை கதைகள் மூலம் பல பாத்திரங்கள் மூலமும் சொல்கிறோம். நம் உணர்வுகளை கருத்துக்களை கற்பனைபாத்திரங்களாக வந்து சொல்கிறோம் அல்லது சொல்ல முயற்சிக்கிறோம்.

பிடிக்காத கருத்தைப்பார்த்து நம் எரிச்சலை பின்னூட்டங்களில் காட்டுகிறோம், நல்லவைகளையும் ரசித்ததையும் பாராட்டுகிறோம், சண்டை போடுகிறோம், ஊருக்கு உபதேசம் செய்கிறோம்!
ஒவ்வொரு நேரம் தவறான கருத்தை சரி என்று நினைத்துக்கொண்டு சொல்கிறோம், பிறகு நம்மை சரி செய்து கொள்கிறோம். கற்றுக்கொள்கிறோம்!

வதந்திகளை பரப்புகிறோம், விஞ்ஞானத்தை ஒழுங்காக புகட்ட முயற்சிக்கிறோம், மதத்தை, கடவுளைப் பற்றி பேசுகிறோம்.

கடவுள் நம்பிக்கை உள்ளவர்களை, ஒரு நடிகரை தெய்வம்போல பூஜிக்கும் ரசிகர்களை புண்படுத்துகிறோம். பொய் சொல்லுபவர்களை, ஜாதி வெறியர்களை,ஊரை ஏமாற்றும் வேஷதாரிகளை பார்த்து எரிச்சலடைந்து நம் பதிவுகளில் திட்டுகிறோம்.

ஒவ்வொரு நடிகரையும், அரசியல் வாதிகளையும் கேலி செய்வதே தொழிலாகக் கொண்ட விமர்சகர்களை விமர்சிக்கிறோம். கலாச்சாரத்தை சீரழிக்கும் சில அரைவேக்காடுகளை விமர்சிக்கிறோம்!

இதெல்லாம் செய்யும்போது பல எதிரிகளை சம்பாதிக்கிறோம், நம் எழுத்தைபார்த்தாலே -ve மார்க் கொடுக்க ஒரு சிலரை தூண்டுகிறோம். பல எழுத்துழக அரசியல்வாதிகளை பார்க்கிறோம்.

இதெல்லாம் யாருக்காக செய்கிறோம்?

உனக்காகவா இல்லை ஊருக்காகவா, வருண்? என்ற கேள்வி என்னையே நான் கேட்பதுண்டு.

அதற்கு பதில் என்னவருமென்றால், நான் எழுதுவது முதலில் எனக்காகத்தான்! என் மன ஆறுதலுக்கு! என் ஆதங்கத்தை தெரிவிக்க! என் அறியாமையைப் போக்க!

அப்புறம் ஒரு விசயம் இந்தக் "காதல் கதை" எழுதுவது, அதில் உளறுவது மட்டும் என் "அவளுக்காக" ! . நான் என்ன எழுதினாலும் நல்லா இருக்குனுதான் சொல்வாள். என்னை கதை எழுத ஊக்குவித்து என்னை எழுதவைப்பதும், என்னைக் கெடுப்பதும் அவள்தான். நாந்தான் என்னுடைய முதல் ரசிகன் என்றால், இல்லை நான்தான் உங்கள் முதல் என்பாள் "அவள்".

போட்டிக்காக எழுவதில்லை!

பரிசுக்காக எழுதுவதில்லை!

பெருமைக்காக எழுதவில்லை!

பிரபலமாவதற்காக எழுதுவதில்லை!

மன ஆறுதலுக்காகத்தான் பொதுவாக எழுதுகிறோம்! என்று சொன்னால் யார் நம்பப்போகிறார்கள்? யார் நம்பனும்? யார் நம்பினால் என்ன? நம்பாவிட்டால் என்ன?

எதுக்கு இந்த சுயபுராணம்? சும்மாதான்! :)