பாகுபலி ஒண்ணும் ரெண்டும் அப்புறம் நானும்!

உலக இந்தியர்கள் கொண்டாடும் ஒரு படம் பாகுபலி. நாலு தரப் பார்த்தேன் ஏழுதரப் பார்த்தேன் என்கிறார்கள். ஒரு பக்கம் ஒரே புகழாரம். இன்னொரு பக்கம் வர்ணாசிரப்படம், தெலுங்கர்கள் படம் என்றெல்லாம் குறைசொல்லிக் கொண்டு இப்படத்தை பார்க்காதவர்கள் இல்லை. என் அக்கா, தங்கச்சி மற்றும் அவர்கள் குடும்பம் அனைவரும் பார்த்து விட்டதாகவும் படம் பிரம்மாண்டம் என்றும் பாராட்டுகிறார்கள்.  தமிழ்நாடு, கேரளா, கர்நாடகா மற்றும் ஹிந்தியிலும் எல்லா அம்மொழிப்படங்கள் செய்த சாதனைகளை முறியடித்துள்ளது இப்படம். இனி எந்த ஒரு படமும் இச்சாதனையை முறியடிக்க முடியாது என்கிற ஒரு மிரட்டலுடன் இன்று தலை நிமிர்ந்து நிற்கிறது இப்படம்.

எனக்கு மட்டும் இப்படங்களைப் பார்க்க ஒரு ஈர்ப்பு இல்லை. இதென்ன வீண் பிடிவாதம்? இது ஒரு "ஆட்டிட்டூட் ப்ராப்ளம்". ஆமா, இல்லைனு இப்போ யார் சொன்னா? எதையும் யாரையும் மிகவும் உயர்த்திப் பேசிக்கொண்டே போனால் ஒரு சிலருக்கு அப்படத்தின் மீது ஈர்ப்பு குறைந்துவிடும். அதேபோல் ஒரு பிரச்சினைதான் இது. ஒண்ணு பார்க்காத்தால் கட்டப்பாவோ கழுதப்பாவோ அவன் யாரு தாலியை அறுத்தா நமக்கென்ன? என்று கவலைப்பட வேண்டிய அவசியமில்லாமல்ப் போய்விட்டது போலும் எனக்கு மட்டும்.

வீரத்தமிழர் சத்யராசு வாய்க்க்கொழுப்புடன் பேசியதுக்கு கன்னடர்களிடம் பகிரங்க மன்னிப்பு கேட்டுவிட்டாராம். அடேங்கப்பா! ஆனால் தமிழன் பூராம் இதைப் பார்த்துக்கொண்டு பொத்திக்கிட்டுதான் இருக்காணுக. இதே செயலை ரஜினிகாந்த் செய்தபோது என்னவெல்லாம் பேசினாணுக? தமிழர்கள் நெஜம்மாவே உயர் பண்புள்ளவர்களா இல்லைனா தற்குறிகளா? என்கிற கேள்வி என்னைப் போல் தமிழனுக்கு எழாமல் இல்லை. கழுதப்பா மன்னிப்புக் கேட்டா அது பெரியமனுஷத் தன்மை. படையப்பா மன்னிப்புக் கேட்டால் அது சிறுப்பிள்ளைத்தனம்? அப்படித்தானே?

சமீபத்தில் ஜல்லிக்கட்டு விவாதத்தில் ஒரு தமிழன்பருடன் மல்லுக்கட்டும்போது நான் தெரிந்து கொண்ட விசயம், அவருக்கும் கமலஹாசனுக்கும் ஒரு ஒற்றுமையை கண்டேன், ரெண்டு பேருமே இதுவரை ஜல்லிக்கட்டில் கலந்து கொண்டதில்லை. ஆனால் முழுநேரமும் ஊருப் பயலுகளைத் தூண்டிவிட்டு ஒரு 10-20 பேரை பலிகொடுத்த வாய்ச்சொல்லில் வீரர்கள் இல்லை ஈனத் தமிழர்கள் என்று. 10 பேரு செத்தான்னு படிக்கும்போது வீரம், தாலினு பேசும் இந்த "வாய்ச்சொல்லில் வீரர்கள்" ஏன் போய் மாடுமுட்டி செத்தால் என்ன? என்ற கேள்வி எழுந்தது. "ஆமா 10-15 செத்து இருக்காணுக,  நீர் இன்னும் சாகலையா?" என்று நேரிடையாகக் கேட்டதும் அவருக்கு ரொம்ப சங்கடமாகிப் போயிடுத்து. உங்க "நல்லெண்ணம்" நிறைவேறாது அன்பரே! நாங்க  கமலகாசன் எல்லாம் மத்தவனைத் தூண்டிவிட்டு தமிழர் மரபைக் காப்பாற்றுவோமே ஒழிய எங்களைப் பலிகொடுக்க மாட்டோம் என்று சொல்லாமல் சொன்னார் ஒரு கொற அழுகையுடன்..

பாகுபலியை விடுங்க..மனிதர்களில்தான் எத்தனை விசித்திரப் பிறவிகள்! தனக்கென்று ஒரு நியாயம். ஊரில் உள்ளவனுக்கு இன்னொன்று! எத்தனை எத்தனை (எத்தினி இல்லை! I HATE when it said, "எத்தினி"... தென் தமிழ்நாட்டிலிருந்து வந்ததாலோ என்னவோ) வகைகள்! எத்தனை ஊருக்கு உபதேசம் பண்ணும் சுயநலவாதிகள்! எத்தனை சந்தர்ப்பவாதிகள்! இதுகளை கவனித்தாலே ஏகப்பட்ட எண்டர்டெய்ண்மெண்ட் கிடைக்கும் போது நமக்கெதுக்கு பாகுபலி ஒண்ணும் ரெண்டும்?

என்ன பார்க்கிறீர்கள்?  பாகுபலி பார்க்காதற்கு இதெல்லாம் வெறும் சப்பைக்கட்டுதான்.

ப்ளஸ் டூ படிக்கும்போது முக்கியமாக அறிவியலில் ஒரு சில காண்ஸப்ட் சரியாகப் புரியாமலே புரிந்துகொண்டதுபோல் ஒரு மாதிரி தவறாக அனுமானித்து படிச்சு பதிலெழுதி பாஸான வகை நான். ஆனால் அந்த "கில்ட்டி ஃபீலிங்" இன்னும் இருக்கிறது. ஏன் நமக்கு மட்டும் புரியலை? நம்ம பார்ப்பனரல்லாதலால் நமக்கு அறிவு கம்மியா? இல்லைனா ஆங்கில ஞானம் கம்மியானதாலா? இல்லைனா ஒரு சாதாரணப் பள்ளியில் படித்ததாலா?. இதேபோல் இளநிலை, முதுநிலை மேற்படிப்பு படிக்கும்போதும் புரியாதவைகள் தொடர்ந்தது.. நெறையவே சேர்ந்துவிட்டது. அதாவது புரியாமல் படித்து முடித்த பாடங்கள் ஏகப்பட்டது. நல்லவேளை வட்டி எல்லாம் கிடையாது அது இன்னும் பலமடங்காக. ஆனால் அதே கில்ட்டி ஃபீலிங் இன்னும் அதிகமாகிக் கொண்டே போனது.

இன்றைய சூழலில் ஏகப்பட்ட ரிசோர்ஸஸ், புத்தகங்கள்  கிடைப்பத்தால் புரியாமல் படித்தவற்றை, சேர்த்து வைத்தவைகளை  இன்று புரிந்துகொள்ள நெறையவே வாசிக்கிறேன். சாதாரண பேசிக் சயண்ஸ்தான். உங்களுக்கெல்லாம் அப்பவே புரிந்த விசயங்கள்தான். That keeps me busy and keeps me away from baahubali too. Trust me, it is lot of fun and relaxing when you get rid of "such a guilty conscience" by learning the "unlearned" concepts today!  Today I could do it because I am not having an exam coming soon and there is no such pressure now!

Relax please!