எழுத்தாளனின் நல்ல படைப்பிற்கு செக்ஸ் ஹார்மோன்கள் அவசியமா?

நம்ம ஊர் எழுத்தாளர்களை எடுத்துக்கொள்ளுங்கள், இவர்களுடைய சிறந்த படைப்புகள்னு பார்த்தால், இவர்கள் இளமையாகவோ அல்லது நடுவயதிலேயோ இவர்களிடம் இருந்து உருவாகி வெளிவந்தவைகள்தான்.
பொதுவாக இவர்களுக்கு வயதாக ஆக இவர்கள் எழுத்து மங்க ஆரம்பித்து விடுகிறது.

ஒருவர் அனுபவம் மிக்கவராக ஆகும்போது அவரால் இன்னும் நல்லா எழுதமுடியவேண்டும்! ஆனால் வயதான காலத்தில் சாண்டில்யன் எழுதிய சரித்திர காமக்கதைகளோ, ஜானகிராமனின் பர்வேர்ட்டெட் சிந்தனைகளுடன் வந்த நளபாகமோ, அல்லது பாலகுமாரனின் ஆன்மீகக கட்டுரைக் குப்பைகளோ விமர்சகர்களையோ வாசகர்களையோ அதிகமாகக் கவரவில்லை! அதே சமயத்தில் இளமையில் இவர்கள் எழுதிய, கடல் புறா, யவன ராணி, அம்மா வந்தாள், மரப்பசு போன்றவை விமர்சகர்களையும் வாசகர்களையும் அதிகம் கவர்ந்தது எனலாம்.

சிறந்த திரைப்பட இயக்குனர்களின்  படைப்புகளும் அதேபோல்தான். அது இயக்குனர் இமயமாக இருக்கட்டும், இல்லை இயக்குனர் சிகரமாக இருக்கட்டும்! மணிரத்னம், பாலுமஹேந்திரா, மகேந்திரன், பாக்ராஜ், டி ராஜேந்தர் யாருமே இதற்கு விதிவிலக்கு கெடையாது! வயதாகிவிட்டால் இவர்கள் இயக்கத்தில் நடிக்க இவர்களே உருவாக்கிய நடிகர்களே தயங்கி ஒதுங்கி ஓடுகிறார்கள்.

 



எனக்கென்னவோ, நம்ம எழுத்தாளர்களையும், இயக்குனர்களையும் எடுத்துக்கொண்டு, கொஞ்சம் இன்னொரு கோணத்தில் பார்த்தால் இவர்களுடைய செக்ஸ் ஹார்மோனுக்கும் (டெஸ்டாஸ்டீரோன் லெவலுக்கும்) க்ரியேட்டிவிட்டிக்கும் சம்மந்தம் இருப்பதுபோல இருக்கு!


 
When their sexual performance goes down they could not do well in their profession as well or WHAT?  புதிராக இருக்கிறது?!