நீங்க அம்மாவிடம் வரதட்சணை வாங்கலையா?

“என்னம்மா வித்யா, மாப்பிள்ளை வரலையா?”

“இல்லைப்பா, நான் மட்டும்தான் வந்தேன்”

“என் மேலே இன்னும் கோபமா இருக்காராம்மா மாப்பிள்ளை?”

“என் கல்யாணத்திற்கு என்ன என்ன செய்வதாக நீங்க அவர் அப்பா அம்மாவிடம் ப்ராமிஸ் பண்ணுனீங்கப்பா?”

“உனக்கு 20 சவரன் போட்டு 2 லட்சம் கொடுப்பதாக சொன்னேன் அம்மா. ஆனா கடைசி நேரத்தில் 75,000 தான் புரட்ட முடிந்தது”

“அதை கல்யாணத்திற்கு முன்பே அவரிடம் சொன்னீங்களா,அப்பா?”

“இல்லைம்மா கல்யாண ஏற்பாடெல்லாம் நடந்து முடிந்துவிட்டது. அதனால் சொல்ல முடியாம போயிருச்சும்மா”

“எதுகுப்பா இப்போ நீங்க தவறே செய்யாதமாதிரி பேசுறீங்க? இப்போ கல்யாணம் ஆகி ரெண்டு வருசம் ஆச்சு, அந்தப்பணம் கொடுத்துட்டீங்களா? தாலிதான் கழுத்துல ஏறிருச்சே!இனிமேல் என்ன? இதுக்காகவா அனுப்பிவிடுவார்னு ஒரு நம்பிக்கை! இல்லைப்பா?”

“இல்லைம்மா பணம் புரட்ட முடியலை. வீட்டு வேலை அது இதுனு செலவாயிடுச்சும்மா”

“ அவர் மேலே தப்பு இல்லைப்பா. வரதட்சணை வாங்குவது தப்புத்தான். ஆனா கொடுக்கிறேன் என்று சொல்லிவிட்டு கடைசி நேரத்தில் கொடுக்காமல் விடுறது அதைவிட கேவலம். அவர் நீங்க ஏமாற்றிவிட்டதாக நினைக்கிறார்”

“என் கெட்ட நேரம் அம்மா”

“அதெல்லாம் இல்லைப்பா, உங்க பேராசை! உங்களிடம் இருக்கிற சூழ்நிலைக் கேற்றார்போல் நீங்க மாப்பிள்ளை பார்த்து இருக்கனும். எதுக்காக அகலக்கால் வைக்கிறீங்க? உங்க தகுதிக்கேத்த ஒரு மாப்பிள்ளை, கொஞ்சம் குறைய சம்பாரிக்கிற ஆம்பளையா பார்க்க வேண்டியதுதானே?”

“என்னம்மா வரதட்சணை வாங்கிறது சரினு சொல்றயா?”

“நீங்க அம்மாவை கல்யாணம் செய்யும்போது நகை போடச்சொல்லி, வரதட்சணை ஒண்ணும் வாங்கலையா அப்பா?”

“இல்லைம்மா, அந்தக்காலத்தில் என் சூழ்நிலை வேறம்மா”

“இதேபோல் தான் அவரும் சொல்றார். நீங்க ஒண்ணும் அழ வேணாம். அவர் இதுக்காக என்னை அனுப்பப்போறதில்லை. இருந்தாலும் உங்களை அவர் வெறுப்பதில் எனக்கு எதுவும் தவறாக தோனலை”